سال نو

سال نو مبارک. ماهم مثل بقیه قرنطینه هستیم. روزهای تکراری. ساعت شب و روز هم که عوض شده، شبا تا ۱ و ۲ صبح بیداریم صبح هم ۱۰ و ۱۱ بیدار میشیم. بیشتر وقتا کتاب میخونم. البته غذا پختن هم که خیلی بیشتر شده و به دنبالش ظرف شستن

شاید هم به این سکون احتیاج داشتم. دیگه از استرس و نگرانی خبری نیست البته خب نگرانی از آوردن ویروس به خونه جای اونا رو گرفته! همسر هم از فردا باید بره سرکار اون هم تو یک محیطی که ممکنه خیلی آلوده باشه با اینکه هرروز ضد عفونی میکنن. مردها هم که به نظرم در مورد رعایت این اصول بهداشتی خیلی دقیق نیستن! 

بدترین قسمت قرنطینه اینه که مامانم رو نمیبینم. و واقعا دلم براش تنگ شده. بعضی شبها بدترین فکرای ممکن میاد تو سرم ولی سعی میکنم جلوشو بگیرم. اصلا من آدم مهاجرت و زندگی دور از خانواده نبودم. 

چه برنامه هایی برای مسافرت تو بهار و تابستون داشتیم! الان شبا خاطرات مسافرتهای قبلیمون رو مرور میکنیم و کلی حس خوب میاد تو دلمون. اصلا مسافرت به نظرم از سه بخش تشکیل شده یکی برنامه ریزی قبلش، یکی خودش و یکی یادآوری خاطراتش که قسمت اول و آخر از خودش حتی لذت بخش تره. 

کتاب "آشنایی با تاریخ ایران" نوشته دکتر عبدالحسین زرین کوب رو حتما بخونین به نظرم هر ایرانی باید این کتاب رو بخونه