کی فکرشو میکرد... تو بهترین و روشن ترین روزهای ایران دنیا اومدم ولی کل زندگیم افتاد روی بدترین و سیاه ترین روزها....
جنگ، انواع کمبودها، بمبارانها، موشک بارانها، محدودیتها، تحریمها، فلاکتها، بدبختیها، کشتارها و این سه تای آخری هم که دیگه هیچی...
خدایا ما دیگه هیچ مدادرنگی برای رنگ کردن روزهامون نداریم، تو رنگ بپاش توشون..... پرونده زندگی مارو تو قضاوت کن ....
با هیچ‌چی آروم نمیشم
منم همینطور
چی بگم اخه!!!این نیز بگذرد و بدبختی جدید سر برسد
وای خدایا بدبختیها دیگه شیر به شیر میان مثل بچه های پشت هم
وقتی دیدم فرناز همیشه خوشبین و امیدوار چنین حرفهایی میزنه،فهمیدم واقعاً امید تو این جامعه به ته خودش رسیده
کرونا تیر خلاص رو زد به تمام بدبختیهایی که دیدیم و کشیدیم و تحمل کردیم...
خدا عاقبت ما رو به خیر کنه فقط و مراقب آینده بچه هامون باشه
مرضیه جون دقیقا تیر خلاص بود. هیچ وقت انقدر ناامید نبودم
از فرناز امیدوارمون بعید بود این پست ها.
اینجوری بهش نگاه نکن.
دلداری ای هم نمیشه داد...
ولی درست میشه ایشالا...
بعد از قضیه هواپیما آستانه تحمل من خیلی خیلی اومده پایین اصلا نمیتونم کشته های آبان و هواپیما رو فراموش کنم انگار دیگه ظرفیتم پر شده
اینهمه بدبختی باهم حقمون نیستا خداجونم
منهم روزهای بچگیم رو تو روزهای به اصطلاح طلایی گذروندم و بعدش هر چی که بود شعارهای "مرگ بر" بود و جنگ و بمباران و زندان و نا امنی و .. چقدر مردم ما نیاز به شادی و امید دارن الان. من که خیلی غمگینم برای ایران.
خیلی خیلی نمیدونم چرا روزای خوب برای ما ایرانیا نمیاد پس
بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر...
اینقدر این رو برامون خوندن ولی نگذشت که نگذشت
آره واقعا نمیدونم چرا نمیگذره