رویاهای قدیمی

چندتا از آهنگهایی که تو دوران دبیرستان گوش میکردم رو دانلود کردم و گوش میدم، اون وقتها موقع درس خوندن حتما ضبط روشن بود بعضی وقتها هم چشمهامو میبستم و میرقصیدم و به روزهای روشن آینده و چیزهایی که دلم میخواست بهشون برسم فکر می‌کردم... الان هم همون حسهای زیبا وقتی این آهنگها رو گوش میدم سراغم میاد.... به اون موقع خودم فکر میکنم، اگه فرناز ۱۶ ساله میدونست که قراره تو ۴۴ سالگی اینجا باشه با این شرایط چه حسی داشت ... مهمتر از همه رشته تحصیلیمه که اون موقع بزرگترین آرزوم بود، هنوزم وقتی بهش فکر میکنم قند تو دلم آب میشه! (انقدر که برای رسیدن بهش تلاش کردم!) یه چیزهایی که الان دارم یا ندارم خیلی با آرزوهام نمی‌خونه و یه چیزهاییش هم خیلی قشنگتر اتفاق افتادن ... در هر حال خداروشکر میکنم که همیشه کنارم بوده و اگر زمین خوردم دستم رو گرفته یا اگر راه اشتباهی میخواستم برم به روشهای مختلف جلومو گرفته... 

فقط حیف که بابای مهربونم دیگه پیشم نیست تا گاه و بیگاه بیاد بغلم کنه و بگه خوشگل بابا کیه....