نمی دونم چرا انقدر درباره وبلاگ خوندن و نوشتن تنبل شدم. شاید چون زندگی همه تکراریه و شبیه هم. به هر حال امروز اول اردیبهشت ماه جلالیه و روز سعدی گفتم حتما یه پست بذارم. یه دوستی دارم که هر سال این روز رو به هم خبر میدیم اونم البته داستان داره. دانشجو بودیم و روز اول اردیبهشت بود من از صبح هی به دوستم میگفتم امروز اول اردیبهشت ماه جلالیه و اونم میگفت کشتی ما رو! اتفاقا عصر همون روز یکی از دوستای برادرش که خیلی هم خوب بود ازش خواستگاری کرد! خلاصه که شد یه خاطره خوب برامون و الان ۲۲ ساله که ما این روز رو بهم خبر میدیم و منتظر خبرای خوب هستیم.
دو هفته پیش خمیر مایه خریدم و کلا مشغول پختن نون و شیرینیهایی که خمیر مایه دارن هستم خیلی کیف داره بوی نون تو خونه بپیچه.
همه مغازه ها باز شدن و نمیدونم چه اتفاقی قراره بیوفته خدا به هممون رحم کنه
دیگه اینکه تصمیم گرفتم موهامو شرابی یا قرمز کنم! تغییر این مدلی رو دوست دارم گفتم حالا که قرنطینه هستیم بهترین وقته. یادش به خیر اولین باری که موهامو رنگ کردم رنگ موی لورال بود اون موقع ۶ هزار تومن بود حالا که اصلا نیست اگرم پیدا شه معلوم نیست چنده!!! واقعا چرا به اینجا رسیدیم! حالا به هرحال بیول میخرم که همه چیز تو خودش هست چون اصلا نمیدونم رنگ و اکسیدان رو چه اندازه باید با هم قاطی کنم!